- خوش چهره(خوَشْ / خُشْچِ رَ / رِ)
خوش صورت. زیباروی. خوبروی
معنی خوش چهره - جستجوی لغت در جدول جو
- خوش چهره
وجّه جميلٌ
- خوش چهره
Goodlooking
- خوش چهره
beau
- خوش چهره
ハンサムな
- خوش چهره
gut aussehend
- خوش چهره
красивий
- خوش چهره
przystojny
- خوش چهره
漂亮的
- خوش چهره
bonito
- خوش چهره
bello
- خوش چهره
guapo
- خوش چهره
knap
- خوش چهره
잘생긴
- خوش چهره
หล่อ
- خوش چهره
tampan
- خوش چهره
सुंदर
- خوش چهره
יפה
- خوش چهره
خوبصورت
- خوش چهره
সুন্দর
- خوش چهره
mrembo
- خوش چهره
красивый
- خوش چهره
yakışıklı
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(چِ)
لغت نامه دهخدا
خوشگل. قشنگ. خوبروی. خوش صورت. نکوروی:
ابا موبد موبدان برزمهر
چو ایزدگشسب آن مه خوب چهر
بپرسیدکاین تخت شاهنشهی
کرا زیبد و کیست بافرهی.
فردوسی.
بهر کار دستور بد برزمهر
دبیری جهاندیده و خوب چهر.
فردوسی.
بدو گفت سهراب کای خوب چهر
بتاج و بتخت و بماه و بمهر.
فردوسی.
چو یک دشت کودک بودخوب چهر.
فردوسی.
پسر باشدت زو یکی خوب چهر
که بوسه دهد خاک پایش سپهر.
اسدی (گرشاسبنامه).
جوانی وزآنسان بتی خوبچهر
بدان مهربان چون نباشم بمهر.
نظامی.
جوان مرد چون دید کآن خوبچهر
ملکزاده را جوید ازبهر مهر.
نظامی.
نمودند کآن رومی خوبچهر
چه بد دید از آن زنگی سردمهر.
نظامی
ابا موبد موبدان برزمهر
چو ایزدگشسب آن مه خوب چهر
بپرسیدکاین تخت شاهنشهی
کرا زیبد و کیست بافرهی.
فردوسی.
بهر کار دستور بد برزمهر
دبیری جهاندیده و خوب چهر.
فردوسی.
بدو گفت سهراب کای خوب چهر
بتاج و بتخت و بماه و بمهر.
فردوسی.
چو یک دشت کودک بودخوب چهر.
فردوسی.
پسر باشدت زو یکی خوب چهر
که بوسه دهد خاک پایش سپهر.
اسدی (گرشاسبنامه).
جوانی وزآنسان بتی خوبچهر
بدان مهربان چون نباشم بمهر.
نظامی.
جوان مرد چون دید کآن خوبچهر
ملکزاده را جوید ازبهر مهر.
نظامی.
نمودند کآن رومی خوبچهر
چه بد دید از آن زنگی سردمهر.
نظامی
(خوَشْ / خُشْ لَ جَ / جِ)
لغت نامه دهخدا
خوش زبان. آنکه سخن وی آشکارا بود و در هم نباشد. آنکه سخنش بواسطۀ اداءخوب شیرین و مطبوع است. (ناظم الاطباء) :
آب حیوانش ز منقار بلاغت می چکد
طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکرخای تو.
حافظ.
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می گفت
غلام حافظ خوش لهجۀ خوش آوازم.
حافظ
آب حیوانش ز منقار بلاغت می چکد
طوطی خوش لهجه یعنی کلک شکرخای تو.
حافظ.
ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می گفت
غلام حافظ خوش لهجۀ خوش آوازم.
حافظ
(چِ رَ / رِ)
لغت نامه دهخدا
خوبروی. خوش سیما. خوش صورت:
چو کشته شد آن خوب چهره سوار
ز گردان بگردش هزاران هزار.
دقیقی.
چو آمد بنزدیک کاوس شاه
دل آرای وآن خوبچهره سپاه.
فردوسی.
چو آن خوبچهره ز خیمه براه
بدید آن رخ پهلوان سپاه.
فردوسی.
بسی خوبچهره بتان طراز
گرانمایه اسبان و هر گونه ساز.
فردوسی.
گر دوستدار مایی ای ترک خوبچهره
زین بیش کرد باید با مات خواستاری.
منوچهری.
گاهی ز درد عشق پس خوبچهرگان
گاهی ز حرص مال پس پادشا شدم.
ناصرخسرو
چو کشته شد آن خوب چهره سوار
ز گردان بگردش هزاران هزار.
دقیقی.
چو آمد بنزدیک کاوس شاه
دل آرای وآن خوبچهره سپاه.
فردوسی.
چو آن خوبچهره ز خیمه براه
بدید آن رخ پهلوان سپاه.
فردوسی.
بسی خوبچهره بتان طراز
گرانمایه اسبان و هر گونه ساز.
فردوسی.
گر دوستدار مایی ای ترک خوبچهره
زین بیش کرد باید با مات خواستاری.
منوچهری.
گاهی ز درد عشق پس خوبچهرگان
گاهی ز حرص مال پس پادشا شدم.
ناصرخسرو
خوشگوی کسی که طرز بیانش دلپسند باشد، آنکه سخنش مطبوع باشد خوش زبان